Wsparcie i przyjaźń w ŚDS

„Nie wsty­dem jest pro­sić dru­giego o wspar­cie,

lecz wsty­dem jest odmówić mu pomocy…”.

                                                    Autor nieznany

Pragnieniem całego zespołu terapeutycznego jest aby Dom oprócz możliwości zdobywania umiejętności, odkrywania talentów, dawał każdemu uczestnikowi poczucie bezpieczeństwa oraz pomoc i wsparcie w pokonywaniu trudności codziennego dnia. Każdy z uczestników ŚDS współtworzy niezliczone więzi z drugim człowiekiem, dlatego też kadra Domu stara się aby te relacje były serdeczne i ciepłe. Uczestnicy są dla siebie nawzajem, niewymiernym źródłem korzyści i wsparcia. Kontakty, relacje zbudowane w Domu dają emocjonalne oraz społeczne oparcie, które umożliwią i ułatwią opanowanie szeroko pojętego deficytu. Taka grupa samopomocowa rozbudza w uczestniku możliwości terapeutyczne poprzez poznanie i przyswojenie sposobów jakie wykorzystują inni członkowie grupy w radzeniu sobie z określonym problemem. Także ważnym elementem jest osiągnięcie, poprzez kontakt i wspólne działania z osobami mającymi ten sam problem, psychospołecznego substytutu tego, co utraciło się z powodu swojej niepełnosprawności.

Człowiek nie musi robić wielkich rzeczy, osiągać ambitnych celów, aby być szczęśliwym. Szczęście to miłość, szacunek, przyjaźń, pomoc i zwykła serdeczność – to wszystko można znaleźć w Środowiskowym Domu Samopomocy Caritas Diecezji Toruńskiej im. Św. Jana Pawła II w Iłowie – Osadzie.